braziliegroep2010.reismee.nl

Christusbeeld en Sitio Shalom

Woensdagochtend staan we vroeg op om naar het Christusbeeld te gaan. We hadden het al vaak vanaf beneden bewonderd, maar nu gaan we in de bus en met een speciaal treintje steil naar boven. We zitten er samen met een groep Brazilianen in die bij elk vergezicht in gejuich uitbarsten. Het washeel bijzonder om het beeld van dichtbij te zien. Zoals iedereen wilden ook wij in dezelfde houding als het beeld met het beeld op de foto. Op de terugweg in het treintje komen we in een zeer Braziliaanse sfeer terecht. Achterin staat een samba-orkestje de sterren van de hemel te spelen. Iedereen, ook enkele Hollanders, staat of zit te swingen en te zingen.

Nog even naar hetIpenema strand om te zwemmen nu het zo lekker warm is en dan op naar de Sitio Shalom in Pequeri. Het is al donker als we het laatste deel van de reis over hobbelige zandwegen door de bergenafleggen. Na ruim 3 uurwacht ons een warm welkom door kinderen en werkers, en een heerlijke maaltijd. Wat is het een verademing om in de rust te zijn na Rio. De Sitio is paradijselijk gelegen in een vallei tussen de bergen met de diverse huisjes verspreid over het terrein. Het ziet er allemaal heel verzorgd uit. Wij slapen in het vrijwillgershuis, krijgen de warme maaltijd in de eetzaal en verzorgen de broodjes voor het ontbijt en avondeten zelf. Het is heerlijk om 's morgens vroeg naar boven te lopen, de Monte Shalom, en te genieten van het weidse uitzicht of het kerkje te bezoeken.

Donderdagochtend krijgen we eerst uitleg over de Sitio en ons werk.'s Middags gaan we meteen aan de slag. Drie huisjes hebben een inwendige opknapbeurt nodig. Vijf of zes jaar geleden was het in om stevige kleuren te gebruiken, dan valt het niet mee om die nu onder het wit te krijgen. Sommige kinderen helpen ons enthousiast mee of brengen zelf geplukte vruchten. Cees, onze technische man, wordt gek van alle vragen.

Pedra Lisa

Het is dinsdagochtend, de zon is al stevig aanwezig. We lopen, Siem, Ria B., Thea, Nel, Marijke en Robert Smits, naar de favela Pedra Lisa waar het gelijknamige schooltje ligt. We passeren de gewapende vredespoliie en lopen naar boven. Daar vertelt Robert over het nut van het voetbalveldje, destijds financieel gerealiseerd door Rotterdamse BN' ers.In het schooltje dat aan een pleintje ligt, lopen we naar boven en nemen plaats in de schoolbankjes. Katia, lerares, vertelt over de bijlessen die daar aan inmiddels 130 kinderen worden gegeven. Kinderen kunnen ook hun kleine broertje of zusje meenemen als zedaarop moeten passen. Die kunnen lekker spelen in een speelkamertje. Ze hebben ook een mooi bibliotheekje, keurig op thema geordend. Sinds de vredespolitie er is, willen de kinderen lerares, dokter, enz. worden in plaats van bendeleider of vriendin van de bendeleider. Dan gaan we aan de slag. Op aanwijzing van Katia worden er tekeningen geschetst op de muren die onze andere groep zo mooi blauw heeft geverfd. Alles wordt ingekleurd, hekwerken en deuren ook. We zijn blij dat we dit kunnen doen voor de schitterende werkers met en voor de kinderen uit deze wijk.

Marijke.

Confrontatie met de straatkinderen

Op maandag 20 septemberis de groep in tweeen gesplitst, de ene helft ging het schooltje Pedra Lisa opknappen door o.a. de buitenmuren van een nieuwe verflaag te voorzien.

De andere helft, Ria v B, Marijke, Siem, Thea en ik , gingen naar favela Manguinhos. Samen met Cassia en Nando (beiden straatwerkers) en een maatschappelijk werkster vertrokken we om 09.00 uur.

Aangekomen op de straten waar de aan crack verslaafde kinderen sliepen, voelde ik een plaatsvervangende schaamte.Hoewel je ongeveer weet wat je gaat aantreffen is de confrontatie schokkend. Hoe is het mogelijk dat kinderen onder deze omstandigheden moeten leven en dat zich nauwelijks iemand om hen bekommert. De menselijke waardigheid is hiet tot een dieptepunt gezonken. De straatwerkers, die de kinderen goed kennen, maakten een praatje met degenen die wakker waren. Je kon zien dat de kinderen blij waren om hen te zien, ze kenden de straatwerkers bij naam. De kinderen zijn heel aanhankelijken de straatwerkers kregen een dikke knuffel. Sommige kinderenwerden voorzichtig wakker gemaakt. Er werd gevraagd wie eriets wilde eten en drinkenen de kinderen die daar wel oor naar hadden gingen mee naar een grote hal onder een spoorlijn. Daar werd een tafel gedekt en er werdbrooden chocomeluitgedeeld.Er werd aan de kinderen gevraagd of ze mee wilden naar Bethania. Bethania is een opvanghuiswaar straatkinderen zich kunnen douchen,schone kleding krijgen eneen warme maaltijd. Maar belangrijker nog, ze krijgen aandacht en het gevoel dat ze wat waard zijn.

Een aantal kinderen koos ervoor om mee te gaan. Wij zijn later ook naar Bethanie gegaan, Er waren vijf jongens van 14 tot 16 jaar, wij waren ook met ons vijven en de jongens stelden voor dat wij hen maar moesten adopteren. Ria van Buerenzei dat dat helaas niet mogelijk was maar dat wij hen zouden meenemen in ons hart.

Na de lunch zijn wij de sloppenwijk verder ingegaan maar omdat vandaag de andere helftvan de groep hetzelfde heeft gezien en meegemaakt gaateen van hen het middaggedeelte vertellen.

Nel

Vanmiddag ging de groep, Marlies, Jopie, Ria T, Cees, Margriet en ik, naar de twee favela´s. Persoonlijk zag ik er erg tegenop, omdat ik wist wat mij te wachten stond. Wat we te zien zouden krijgen. Toch begon de autorit er naar toe met heel veel plezier en zat de stemming er goed in. Misschien wel een camouflage rondop de spanning. De eerste favela die we onder leiding van Pastor Carlos gingen bezoeken was Jacarezinho. Hoe omschrijf je wat je gezien hebt ? Hoe breng je over wat je gevoeld hebt ?Dat is sowieso moeilijk. Iedereen ervaart het anders. Een favela is een andere wereld. Drugsdealers op brommers, open riool, jonge meisjes hangen wat op straat en krotten die opeen gestapeld gebouwd zijn. Je voelt als je er door heen loopt de dreiging. Toch weet je dat dit nog niet het ergste is. Want dan kom je in Manguinhos. Dat is voor mij de hel op aarde. Een crack wijk waar werkelijk iedereen verslaafd is aan crack. Velen liggen gewoon op de grond. In het vuil naast een vuilnisbelt. Waar ook de paarden en varkens zoeken naar eten.

Vandaag hebben we met eigen ogen mogen zien met hoeveel passie en liefde de werkers van REMER deze kinderen opvangt.

Bedankt REMER voor al jullie inzet en doorzettingvermogen.

Vanavond zaten wij weer met elkaar aan tafel. Er werd weer flink gelachen. Want dat is ook onze wereld hier. Emoties en plezier. Het ligt zo dicht bij elkaar.

Cora

Fla - Flu vervolg

Zaterdag zijn we begonnen aan ons toeristische deel van de reis. Naar Copacabana het bekende strand waar het helaas begon te regenen. Alhoewel drie diehards, Siem, Margriet en Marlies toch de zee, met geweldig hoge golven, in durfden. Een bezoek aan een piramide kathedraal en een klooster vulde onze eerste dag. Een bezoek aan het Christusbeeld moesten we uitstellen vanwege de bewolking. Zondags hebben we lekker rondgekeken op de Hippiemarkt, gesnuffeld bij kraampjes met allerlei zelfgemaakte spulletjes en een diversiteit aan kunstschilderwerk. Na een toer langs verschillende stranden gingen we ´s avonds op weg naar dé match. Fla - Flu de populaire benaming voor ´s werelds grootste voetbalklassieker tussen de Braziliaanse voetbalclubs Flamengo en Fluminense. Elke wedstrijd weer staat het duel, gehouden sinds 1911, voor een vol Maracana (het stadion) van de Flamengo´s.Wordt vervolgd...........................

Zo verder met de grote voetbalmatch Fla - Flu, die te vergelijken is met de Rotterdamse derby Feyenoord-Sparta. Robert had al voor kaartjes gezorgd, dus hoefden we niet in de ellenlange rijen te staan. Omdat het Maracanastadion wordt verbouwd werd de wedstrijd deze keer gespeeld in het Botafogo stadion van de gelijknamige club, 30.000 man/vrouw kan er in. Pech voor de Fluminese want het Botafogo stadion ligt dichter bij de favela´s, daardoor waagden niet veel supporters van hen zich naar het stadion. De Flamengo`s daarentegen waren metduizenden en daar liepen wij tussen. Het stadion vulde zich met mensen en steeds meer grote vlaggen. DeFluminense betraden onder gefluit het veld.Zodra de spelers van de Flamengo´s het veld op kwamen stroomden de WC-rollen naar beneden, één regen van papier. Geweldig!!!De Flamengo supporters zongen uit volle borst hun leuzen en wij ook maar Robert waarschuwde ons omdat het niet zulke mooie teksten waren. We hebben 3 keer kunnen juichen voor de Flamengo´s , want we zaten in hun vak. De Fluminese hebben ook 3 keer gescoort, maar toen waren wij stil. We vertrokken na het laatste fluitsignaal bij een 3-3 eindresultaat. Het was een geweldige avond!!!

We zijn er!!!

's Morgens vroeg uit de veren, ik bof want ik ben de laatste die opgehaald word. Om half zes zitten we met z'n zessen en 12 koffers in de taxibus. Op Schiphol drinken we na het inchecken nog een kop koffie of thee met de ouders van Marlies en man en dochter van Marijke, er is nog net tijd om een flesje water en een tijdschrift te kopen en dan mogen we het vliegtuig in. Er is een beetje vertraging maar dat mag de pret niet drukken. De vliegreis was erg relaxt. In Madrid wisten de ervaren reizigers ons op de juiste plek te brengen, met een ondergronds treintje naar de grote airbus die ons naar Rio brengt. We werden in het vliegtuig verwend met deken, kussen, films en lekkere hapjes. We zaten in twee groepen en zochten elkaar af en toe op. Als het mocht van de stewardessen, want vaak moesten we blijven zitten met onze gordels om vanwege wat turbulentie. We zagen er allemaal heel betrouwbaar uit want niemand hoefde zijn of haar tas of koffer open te maken in Rio. Cora mocht als eerste door de laatste controle om juichend in de armen van Robert te vallen. Ook Katia, Tais en Pele waren er om ons te verwelkomen. De koffers in de bus en door het verbazend drukke verkeer naar de Rua America (met kantoor en gastenkamers). De kok van Casa Betania verraste ons met een heerlijke maaltijd. Casa Betania is een inloophuis waar kinderen die op straat leven, terecht kunnen voor een maaltijd, een douche, medische verzorging en liefdevolle aandacht. Zo hebben we op de eerste dag al kennis gemaakt met twee huizen van REMER! Na een lekkere douche en bijna 24 uur wakker te zijn geweest, vallen we moe maar voldaan in ons bed. Een hartelijke groet aan allen die dit bericht lezen van ons elven en de mensen van REMER. Thea

"Een pelgrimsreis"

Met de pelgrimsweg in het hart

15 september 2010,

Overweging; Zuster Regina Plat, voorschoten

Een pelgrimsreis - ook de pelgrimsreis - naar binnen - kent 4 belangrijke momenten.

Het vertrek

De weg

Het doel

De veranderde terugkomst

Het vertrek. Bij het vertrek spelen een aantal vragen een rol. Wat neem je mee? Wat is werkelijk belangrijk in het leven? Wat kan ik missen?

De weg. Afscheid nemen van je huis, van degene, en van datgene, die ons dierbaar is. Je moet het gevoel van onzekerheid - zelfs van angst - voor lief nemen, anders ga je niet weg. Wij gaan op zoek ? Naar wat? God mag het weten.

Het doel. Wij gaan het terrein van het onzekere in, gevaren niet uitgesloten, maar de moeite waard om dit avontuur aan te gaan, en ten goede komt aan de medemens in nood die vraagt om liefde en een warm hart.

De veranderde terugkomst. Aan het einde van de reis zullen we ons afvragen, zijn we veranderd? Natuurlijk, wij zullen het merken, misschien niet direct maar toch. We hebben zoveel gezien, geproefd, bewonderd, doorstaan, wij zijn 1 groep geweest, zijn samen opgetrokken als pelgrims. Wij hebben grenzen verlegd, wij zijn anders geworden.

Zuster Regina sprak:

'Jullie gaan voor de kinderen vrijdag op weg om barmhartig te zijn '

Onze wereld kan niet zonder barmhartigheid.

En ik zeg' de groep kan niet zonder zuster Regina. Op deze mooie en inspirerende avond mochten wij een bedrag in ontvangst nemen van 1000 euro. Zuster Regina en alle zusters ( vele op hoge leeftijd ) zijn druk in de weer geweest om dit geld bij elkaar te krijgen. Bijvoorbeeld; Zij hebben familie gevraagd voor een bijdrage. Zusters gaven een bijdrage. Wat dacht u van bramen plukken uit de tuin van het klooster en er jam van te maken. Verkocht voor 3,50 per potje. De wereldberoemde pannenlappen van Zuster Regina, kaarten gemaakt, giften van de zusters na een feest, enz. enz.

Bedankt Lieve Zuster Regina voor de rijke avond, uw woorden. De warme ontvangst, uw onbegrensde liefde, vertrouwen en enthousiasme.

U reist mee in ons hart.

Een hartelijke groet aan alle zuster en paters in Rotterdam en Voorschoten.

Namens de gehele groep

( Marijke, Marlies, Cees, Thea, Nel, Ria T, Ria v. B, Siem, Margriet, Jopie en Cora )

Cora Smits

Wij gaan vertrekken….eindelijk is het ( bijna ) zover !!!

Eindelijk is het dan zover. Aanstaande vrijdag 17 september gaat de wekker vroeg in de morgen.

08.00 uur vertrekt ons vliegtuig richting Madrid. Daar stappen we over om de vliegreis voort te zetten over de grote Atlantische oceaan. In Rio staat Robert ons op te wachten.

De 24 koffers worden nu gepakt. De tijd tot vrijdag wordt ingenomen door de vele voorbereidingen.

Woensdagavond 15 september gaan we nog met de hele groep naar Zuster Regina in het mooie klooster in Voorschoten 'Huize Bijdorp'. Dick van der Wenden en mijn moeder Mw. Smits-Meindersma gaan mee naar de bijeenkomst. Zuster Regina gaf het startschot op 7 december 2009 en nu is het tijd om ons uit te zwaaien op deze prachtige locatie.

Vanaf de tijd dat we in Brazilië zijn kunnen jullie ons volgen. Kijk geregeld op deze site en je ziet foto's, verhalen en reacties van het thuisfront op deze site.

Het zal vaak niet makkelijk worden, omdat we gaan werken in een favela, met kinderen die in moeilijke omstandigheden leven, op de boerderij in Pequeri waar kinderen weer leren kind te zijn, maar WE GAAN ER EEN MOOIE, GEWELDIGE EN PLEZIERIGE TIJD van maken. Met deze groep gaat het zeker lukken. Bedankt voor al jullie steun, bijdrage en persoonlijke berichten. Het doet ons geweldig goed.

En mede door het prachtige resultaat van de geldmeter kunnen wij daar veel kinderen helpen.

Elke eurocent gaat mee voor de kinderen.

Bedankt namens Robert, de medewerkers en alle kinderen.

Cora Smits.

Brazilië voor beginners

Brazilië voor beginners

Tien gerenommeerde Belgen reizen naar het grootste land van Zuid-Amerika om er de toestand van hun eigen vakgebied te onderzoeken in het Brazilië van de 21ste eeuw. Ze worden daarbij geholpen door de Braziliaanse journaliste Daniela Rocha, die hun gids en tolk is.

Vanaf donderdag 2 september 2010
Bekijk nu al enkele fragmenten!